نگهداری قسمت سردکننده دستگاه چیلر

•   قسمت سرد کنندۀ دستگاه چیلر

• فقط پنج دقیقه بی توجهی کافی است که قسمت سردکننده دستگاه چیلر تخریب شود. هرگز نباید دستگاهی را که در نتیجۀ عمل وسایل کنترل از کار افتاده است، مجدداً با زور به کار انداخت.
• برای تخلیۀ تمام ماده میزد از یک کویل انباشته (مثلاً برای خاموشی دستگاه در زمستان)، باید کنترلهای تنظیم کننده از کار انداخته شده و کمپرسور در دمای مکش پایین تر از حد معمول روشن شود. این کار خطر یخ زدن قسمت سردکننده را در بر داشته و باید به دقت انجام گیرد. چون وسایل کنترل در این هنگام قادر به حفاظت از دستگاه نیستند، شخصی راهبر سیستم باید اطمینان حاصل کند که او اپراتور همیشه تحت بار کافی قرار دارد تا اثر تبرید را جبران کند.
• آب سیستم باید در حال گردش نگهداشته شود.
• اگر چند کمپرسور به یک او اپراتور مشترک اتصال دارند، فقط یکی از آنها برای تخلیه مبرّد باید کار کند.
• اگر برای نگهداری دمای آب در بالایF ۳۶⁰ C )2⁰(بار آنقدرها نیست که یک کمپرسور مداوماً کار کند، باید کمپرسور متناوباً خاموش و روشن شود تا فرصت کافی برای افزایش دمای آب در فاصلهٔ خاموش و روشن شدن کمپرسور به وجود آید.
• راهبر تأسیسات قبل از تخلیۀ مبرَد باید در جریان جزئیات دستورالعمل قرار گیرد، مگر آنکه به روش کار وارد باشد.
• اصول کار در مورد چیلرهایی که آب نمک را خنک می کنند نیز همان است که ذکر شد. تنها فرق این
• است که دمای انجماد آب نمک پایین تر است.
•      آزمایش نشت
• سیستمهایی که از مبرّدهای جدید بی خطر و با بازده بالا استفاده می کنند باید کاملا" بدون آب باشند. حتی وجود مقدار ناچیزی آب به صورت بخار کافی است که مبرّد آلوده شده و قابلیت خورندگی پیدا کند.
• در هنگام نصب سیستم تمام ذرات آب از سیستم تبرید تخلیه می شود.
• مهندس راهبر سیستم باید هر هفته با نشت یابی دقیق و مرمت آن (در صورت وجود)، سیستم را کاملا" عاری از هوا یا رطوبت نگهدارد.
• نشت یابی در سیستمهایی که در فشاری پایین تر از فشار جو کار می کنند یا از مبرّد بدون بو استفاده می کنند دشوار است، و این حقیقت ایجاب می کند که در برنامۀ نگهداری سیستم، کار نشت یابی منظم در فواصل زمانی معین گنجانده شود. بدیهی است نقاط نشتی که یافت می شوند باید بلافاصله ترمیم شوند.
• مؤثرترین روش نشت یابی که می توان مورد استفاده قرار داد استفاده از نشت یاب هالاید (Hallide Detector) است. نشت یابی با روغن یا حباب صابون در اتصالات، فقط نشتی های بزرگ را آشکار می کند. اما این روش باید با استفاده از نشت یاب هالاید برای کشف نشتی های کوچک، تکمیل شود.
• معمولاً دو نوع نشت یاب هالوژن مورد استفاده قرار میگیرند؛ یکی نشت یاب الکترونیک است که نمونه ای از هوا را از طریق یک لوله مکیده و آن را از روی المان حساس هالوژن عبور می دهد. وقتی نشت یاب از روی یک منفذ عبور کند، با ارسال سیگنالهای سمعی و بصری محل را مشخص می کند. دیگری مشعل هالاید است که از یک مخزن الکل یا پروپان و یک مشعل ویژه با المان مسی تشکیل شده است. یک لولۀ کاوشگر برای نمونه برداری از هوا مورد استفاده قرار میگیرد. از سوختن مقدار ناچیزی گاز هالوژن، نور سبز روشن یا سبز- آبی ساطع می شود.
• از دو نوع نشت یاب مذکور، نوع الکترونیک حساس تر و برای آزمایش وسایل تهویه مطبوع ایدهآل است. این تنها نوع نشت یابی است که باید برای کشف منافذ بسیار کوچک در سیستمهای تبرید جذبی مورد استفاده قرار گیرد.
• نشت یاب هالاید شامل یک مشعل، شیر سوزنی (Needle Valve)، لولۀ  کاوشگر (Search Hose)، و دودکشی با یک صفحه واکنش مسی است (شکلی ۵۰-۱). معمولاً دو نوع مشتعل مورد استفاده قرار میگیرند؛ یک نوع با سوخت الکل، و دیگری با سوخت پروپان. شعلۀ کاوشگر باید طوری تنظیم شود که بالای مخروط شعله همسطح یا کمی بالاتر از دودکش قرار گیرد. جهت آزمایش نشت، باید انتهای لولهٔ کاوشگر در محل اتصال یا نقطۀ آزمایش قرار گرفته و شعلۀ لامپ مشاهده شود. لولۀ کاوشگر مقدار ناچیزیاز هوا را به داخل مشعل می کشد، که در آنجا وجود هر مقدار مبرّد موجب واکنش شیمیایی و آزادی اسیدها می شود و با رسیدن به صفحۀ مسی، رنگ شعله را تغییر می دهد. نشت کم، رنگ سبز ایجاد می کند و نشت زیاد، رنگ آبی روشن. برای هر مهندس نگهدار تأسیسات، داشتن یک مشعل نشت یاب ضروری است.
• آزمایش هالاید را فقط در مواردی می توان به کار برد که مبرد از نوع هیدروکربنی بوده و فشار کافی در سیستم موجود باشد.
• سیستمهای تبرید با کمپرسور پیستونی و مبرد هیدروکربنی را معمولاً می توان با فشار معمولی زمان خاموشی آزمایش کرد.
• در سیستم تبرید فشار پایین، مثل چیلرهای با کمپرسور سانتریفوژ یا چیلرهای جذابی، و یا
• سیستمهای پیستونی که هنوز با مبرّد شارژ نشده باشند، لازم است که فشار افزایش یابد.

شکل 50-1 : مشعل هالاید که برای نشت یابی مبرّدهای هیدروکربی به کار می رود.

• فشار آزمایش باید در بالاترین میزان ممکن در محدودۀ کار دستگاه باشد.
• معمولا سیستم های پیستونی را می توان تا فشار Psi ۱۵۰ تحت فشار قرار داد.
• سیستمهای سانتریفوژ که برای مبردهای فشار پایین طراحی شده اند باید در فشاری پایین تر از فشار تنظیم شده روی شیر اطمینان کند انسور آزمایش شوند.
• سیستمهای جذبی که در فشاری پایین تر از جو کار می کنند باید با فشاری حدود آ۱۵Ps آزمایش شوند. تعادل (Equalization Lines) استفاده شود.
• فشار لازم را باید ابتدا با تزریق یک مبزد هیدروکربنی چون 12-R تا حدی که فشار سیستم به ۳ تا psi5 برسد ایجاد نموده و سپس با تزریق یک گاز خشک خنثی مثل نیتروژن فشار را تا حد مطلوب بالا برد. هرگز نباید از هوا یا اکسیژن استفاده شود.
• افرادی که دستگاه را از نظر نشت آزمایش می کنند باید کاملاً با روشهای صحیح کار و وسایل مربوطه آشنایی داشته و هنگام استفاده از گازهای فشار بالا نکات ایمنی را رعایت کنند.
• اگر ترمیم محل نشت مستلزم تخلیۀ مبرّد باشد، باید داخل سیستم توسط یک گاز خشک خنثی مثل نیتروژن حفاظت شود. این امر با تزریق مقدار کافی گاز نیتروژن جهت رساندن فشار داخلی به حد فشار جو آغاز شده و با تزریق مقدار کمی از این گاز به هنگام عملیات ترمیم ، ادامه می یابد.
• سیستمهایی که برای انجام یک تعمیر اساسی یا ترمیم محل نشت باز می شوند، باید قبل از بازگشت به سرویس، کاملاً خشک شوند که این امر معمولاً با استفاده از یک خشک کن شیمیایی به عنوان یک بخش دائم از تأسیسات یا فقط در چند ساعت اول بعد از بازگشت به سرویس انجام می گیرد.
• محرّکها، اعم از تسمه ای و مستقیم، باید تراز باشند، و هر چه سرعت چرخش بیشتر باشد موضوع تراز بودن اهمیت بیشتری مییابد. بدیهی است که تراز بودن در دستگاههای سانتریفوژ با سرعت نسبتاً زیاد، بالاترین اهمیت را دارد.
• وقتی چیلر به کار می افتد، برخی قسمتهای آن سردتر و بعضی گرم تر می شوند، لذا وقتی دستگاه تحت دماهای عملیاتی قرار دارد باید به درستی تراز باشد.
• روغنکاری برای هر وسیلۀ مکانیکی ضروری است. از خصوصیات ذاتی دستگاههای تبرید، تمایل روغن به جذب مبزد هنگام خاموشی دستگاه و نتیجتاً رقیق شدن آن است.
• روشهای متنوعی برای اجتناب از وارد آمدن خسارت به قسمتهای روغنکاری شده هنگام راه اندازی، توسط کارخانجات سازندۀ  چیلر ارائه شده اند. چون خسارت ممکن است در چند ثانیه نخست راه اندازی وارد گردد، کار مطلوب این است که از جذب مبرّد توسط روغن جلوگیری شود. در بسیاری از سیستمها برای گرم نگهداشتن مخزن روغن هنگام خاموشی دستگاه، از یک گرمکن کوچک الکتریکی استفاده می شود (شکلهای ۵۱-۱، ۵۲-۱، ۵۳ – ۱). در سیستمهای دیگر، خصوصاً کمپرسورهای پیستونی، برای جلوگیری از جذب مبرّد توسط روغن، دما یا فشار سمت فشار ضعیف را تنظیم می کنند، به طوری که مبرّدهمواره از مخزن روغن تخلیه شود. بعضی سیستمها نیز دارای وسایل جداکنندۀ روغن و مبرّد می باشند.
• این خیلی مهم است که مهندس نگهدار سیستم به مقتضیات روغنکاری در شروع راه اندازی و هنگام کار سیستم طبق دستورالعملهای مربوطه، اشراف کامل داشته باشد.

دستورالعملی جزئيات

دفترچۀ دستورالعمل جزئیات که توسط کارخانۀ سازندۀ دستگاه ارائه می شود باید همواره به عنوان

راهنما در امر نگهداری سیستم مورد استفاده قرار گیرد.

شکل 51-1 :کمربند گرم به دور کمپرسور بسته شده و دمای روغن را درکارتر بالا برده است . این امر توانایی روغن را در جذب و نگهداری مبرّد کاهش می دهد .

شکل 52-1 : دما در کمپرسور و اواپراتور یکسان و برابرF 76⁰ C)25⁰( است . فشار بخارها مختلف است و این موجب می شود که مبّرد به کمپرسور راه یافته و با روغن مخلوط گردد.

شکل 53-1 : سگک قابل تنظیم و محکم کمربند موجب می شود که براحتی به دور کمپرسور بسته شود.

    تصفیه آب

•   مشکل

     خسارات ناشی از آب در تجهیزات تهویه مطبوع یک مشکل همیشگی است که تنوع و دامنۀ گسترده ای دارد. آب بویژه اگر در یک مدار بسته گردش کند، مسئول رسوب گیری (موجب کاهش انتقال حرارت)، خوردگی (موجب خرابی تجهیزات)، رشد جلبک و ایجاد لجن (مزاحم کار دستگاه)، و سایش است، که هر مورد موجب افزایش غیر ضروری هزینۀ عملیاتی یا نگهداری و یا هر دو می شود. لذا این موضوع باید اکیداً مورد توجه مهندس نگهدار سیستم قرار گیرد